Gustav Klimt

od **pesma** Pon Maj 27, 2013 11:53 pm

Gustav Klimt je rođen u Braumgardenu pored Beča, Austrija, kao drugo od sedmoro dece gravera Ernesta Klimta i njegove supruge Ane rođene Finster.

Počinje da pohađa školu za primjenjenu umjetnost u Beču (1879.–1883.). Svoju karijeru otpočinje slikajući predvorje Umjetničko-istorijskog muzeja u Beču. Kasnije Klimt postaje počasni član Bečkog i Minhenskog univerziteta.

Godine 1893, Klimt dobija porudzbinu da radi tri slike koje bi ukrašavale plafon velike hale univerziteta u Beču.Njegove tri slike, Filozofija, Medicina i Pravda bivaju oštro kritikovane i svrstane u „izopačenu“ i „pornografsku“ umjetnost što je na kraju rezultovalo odlukom da se nacrtane slike ipak ne prikažu i izlože u hali bečkog univerziteta. Kasnije su sve tri slike bivaju uništene od strane SS trupa u Drugom svjetskom ratu maja 1945. To će biti i posljednji put da je Klimt ikad prihvatio da radi za javne institucije, uprkos činjenici da za sliku „Filozofija“ protiv koje 87 profesora potpisuje peticiju dobija zlatnu medalju na Svjetskoj izložbi u Parizu.

Njegovi radovi obično zrače žutom i zlatnom bojom, dok su figure obično postavljene u erotskoj pozi. To se može vidjeti u slikama Judit (1901), kao i u Poljubac (1907–1908), a naročito u Danae (1907). Klimt je inspiraciju crpio od drevnih umetnika pa sve do Albrehta Direra. Njegovi radovi su takođe kritikovani kao rani naturalistički stil, a upotreba simbola i simbolističkih elemenata kao način da „oslobodi umetnost“ od svoje tradicionalne kulture.

Klimt je jedan od osnivača Bečke secesije, a uređivao je i časopis Ver Sacrum. Napustio je pokret 1908.

Klimt uzima odmor na jezeru Ater i tamo slika pejzaže.

"Nemam nijedan autoportret. Sam sebi nisam interesantan kao materijal za sliku. Zanimaju me drugi ljudi, posebno žene, a još više neki drugi fenomeni. Ubeđen sam da nisam posebno interesantan kao osoba. Nisam ni po čemu poseban. Ja sam slikar, onaj koji slika od jutra do mraka. Figure, pejzaže, povremeno portrete..." Ovo su reči Gustava Klimta, koji je, poput austrijske carice Elizabete smatrao "da misao o smrti ima istu ulogu kao baštovan koji čisti vrt od korova. Ali, taj vrt želi da ga ostave na miru, ljuti se kad radoznalci vire preko njegovih zidova. Tako ja krijem svoje lice iza suncobrana i lepeze, da bi moje misli o smrti bile spokojne"... Klimt je otkrio ono u šta psihologija tek treba da prodre: čovek ima bezbroj lica. Istinsko je samo jedno - duhovno, a to je lice strasti. Takođe, Klimt je odgovorio i na pitanje staro koliko i civilizacija - zašto je među stvaraocima uvek bilo manje žena nego muškaraca. Po Klimtu, čitav ženski život jeste putena, ponekad opojna, pokatkad surova umetnička igra, čiji je trijumf velelepno, zastrašujuće i divlje opojno iskustvo rađanja, koje se ne može meriti ni sa jednim drugim doživljajnim intenzitetom, pa ni sa intenzitetom stvaralačkog čina.

Na drugom svetu žive naši dvojnici, istog lica, istih tela i istih snova. Posle smrti, stopićemo se u jedno i poleteti. Lica naših dvojnika Klimt je oslikao - to su nage, blistave, strasne, bestidne, putene i setne žene, anđeoske vampirice, koje jedva čekaju da dubokim poljupcem isisaju život iz nas i šapnu nam na uvo da postoji samo jedan istinski životni credo, bez koga se ljudski život pretvara u mehur od sapunice. To je tajna, koja će procvetati duboko u nama i od larvi načiniti leptiricu što će znati jedno: Had se može razoriti samo nežnošću.

Umire u Beču 6. februara, 1918. od šloga kao i njegov otac. Gomila slika ostaje nezavršeno. 19. jun, 2006., Aukcijska kuća „Kristi“ prodaje sliku Gustava Klimta „Portret Adele Bloh “ koja se prodaje za rekordnih 135 miliona dolara što od tada postaje najskuplja slika ikad prodata nadmašivši pritom Pikasovu sliku „Dečak sa frulom“ koja je prodata 5. maja, 2004. za $104 miliona.